សង្ខេបកងធម៌ថ្នាក់ត្រី

សង្ខេបកងធម៌ថ្នាក់ត្រី  How to Create Iphone App

១/អត្តា ហវេ ​ជិតំ សេយ្យោ  ឈ្នះខ្លួនឯងប្រសើរជាង

២/ អត្តា ហិ កិរ ទុទ្ទមោ បុគ្គលប្រដៅខ្លួនបានដោយក្រ

៣/អត្តា សុទន្តោ បុរិសស្ស ជោតិ ខ្លួនទូន្មាន្លួនជាពន្លឺនៃបុរស។

៤/អត្តាហិ អត្តនោនាថោ ខ្លួនទីពឹងខ្លួន

៥/អត្តាហិ អត្តនោ គតិ ខ្លួនជាគំនិតរបស់ខ្លួន(ដំណើរ)

៦/អត្តាហិ អមរំ បិយោ ខ្លួនជាទីស្រលាញ់ខ្លួនឯង

៧/នត្ថិ អត្តសមំ បេមំ​ គ្មានសេចក្តីស្រលាញ់ស្មើរខ្លួន

៨/អត្តនាវ កតំ បាបំ អត្តនា សង្កិលេស្សតិ ធ្វើបាបខ្លួនឯងសៅហ្មងខ្លួនឯង

៩/អត្តនាវ អកតំ បាបំ អត្តនាវ វិសុជ្ឈតិ មិនធ្វើបាបខ្លួនឯងរមែងមិនសៅហ្មងដោយខ្លួន

១០/អត្តត្ថញ្ញា អសុចី មនុស្សា បុគ្គលដែលឃើញតែប្រយោជន៍ខ្លួនជាមនុស្សអសោច៍

១១/អត្តានំ ទមយន្តិ បណ្ឌិតា បណ្ឌិតទាំងឡយរមែងទូន្មានខ្លួនឯង

១២/អត្តានំ ទមយន្តិ សុព្វតា អ្នកប្រព្រឹត្តល្អរមែងទូន្មានខ្លួនបាន

១៣/អត្តនា ហិ សុទន្តេន​នាថំ លភតិ ទុល្លភំ

បុគ្គលមានខ្លួនទូន្មានល្អហើយ រមែងបានជាទីពឹងដោយកម្រ

១៤ អត្តានញ្ចេ បិយំ​ ជញ្ញា រក្ខេយ្យ នំ សុរក្ខិតំ បុគ្គលគប្បីដឹងខ្លួនជាទីស្រលាញ់របស់ខ្លួននិងគប្បីរក្សាខ្លួនឲ្យបានល្អ។

១៥/ បរិយោ ទបេយ្យ អត្តានំចិត្តកិលេសេហិ បណ្ឌិតោ បណ្ឌិតគប្បីធ្វើខ្លួនឲ្យផូរផង ចាកញគ្រឿងសៅហ្មងចិត្តទាំងឡាយ។

១៦/  អត្តានញ្ចេ តថា កយិរា យថញ្ញមនុសាសតិ ប្រដៅគេយ៉ាងណាគប្បីធ្វើយ៉ាងនោះ។

១៧/ អត្តនា ចោទយត្តានំ ចូរចោទខ្លួនដោយខ្លួនឯង។

១៨/បដិមំសេ​ តមត្តនា ចូរពិចារណាខ្លួនដោយខ្លួនឯង។

១៩/ ទុគ្គា ឧទ្ធរថត្តានំ បង្កេ សន្នោវ កុញ្ជរោ ចូររើខ្លួនឡើងចាក់ភក់ដូចដំរីជាប់ភក់។

២០/ ​អត្តានុរក្ខី ភវ មា អឌយ្ហ ចូររក្សាខ្លួនរឿយៗ កុំគប្បីដុតកំឡោចខ្លួន។

២១/ អត្តទត្ថំ បរត្ថេន ពហុនាបិ នហាបយេ កុំគប្បីធ្វើប្រយោជន៍ខ្លួនឲ្យសាបសូន្យព្រោះប្រយោជន៍អ្នកដ៍ទេ។

អប្បមាទវគ្គ

១/ អប្បមាទោ អមតំ បទំ ការមិនប្រមាធទជាធម៌មិនស្លាប់

២/ អប្បមាទញ្ច មេធាវី ធនំ សេដ្ឋំវ រក្ខតិ អ្នកប្រាជ្ញរក្សាការមិនប្រមាទ ដូចជារក្សាទ្រព្យដ៍ប្រសើរ។

៣/ អប្បមាទំ បសំសន្តិ បណ្ឌិតតែងសរសើរការមិនប្រមាទ

៤/ អប្បមាទេ បមោទន្តិ បណ្ឌិតទាំងឡាយតែងរីករាយក្នុងសេចក្តីមិនប្រមាទ

៥/ អប្បមត្តា ន មីយន្តិ អ្នកមិនប្រមាទឈ្មោះថាមិនស្លាប់

៦/​ អប្បមាទេន សម្បាទេថ ចូរអ្នកទ័ញ៉ាំងសេចក្តីមិនប្រមាទឲ្យដល់ព្រម

៧/ អប្បមាទរតោ ហោថ អ្នកទាំងឡាយ ចូរត្រេកអរក្នុងសេចក្តីមិនប្រាមាទ

===============កម្មវគ្គ================================

១/កម្មំ សត្តេ វិភជ្ជតិ ហីណប្បណីតតាយ កម្មតែងបែងចែកសត្តឲ្យថោកឬថ្លៃខុសៗគ្នា។

២/ យំកិញ្ចិ សិថិហំ កម្មំ តំ​ហោតិ​មហប្ផលំ កម្មណា១ធូរថយ កម្មនោះមិនមានផលច្រើនទេ ។

៣/ សានិ កម្មានិ នយន្តិ​ទុគ្គតឹ អកុសលកម្មរបស់ខ្លួនតែងនាំទៅកាន់ទុគ្គតិ

៤/ សុករំ សាធុនា សាធុ កម្មល្អមនុស្សធ្វើបានដោយងាយ​

៥/ សាធុបាបេន ទុក្ករំ កម្មល្អមនុស្សអាក្រក់ធ្វើបនដោយកម្រ

៦/ អកតំ ទុក្កដំ សេយ្យោ អំពើអាក្រក់បុគ្គលមិនគប្បីធ្វើល្អជាង

៧/ បច្ឆាតប្បតិ ទុក្កដំ អំពើអាក្រក់តែងដុតកំដៅក្នុងកាលក្រោយ

៨/ កតញ្ច សុកតំ​ សេយ្យោ បុគ្គលគប្បីធ្វើអំពើល្អប្រសើរជាង

៩/ នតំ កម្មំ កតំ សាធុ យំ កត្វា អនុតប្បតិ បុគ្គលធ្វើកម្មណាដែលក្តៅរោលរាលក្នុងកាលជាខាងក្រោយ កម្មនោះមិនល្អប្រសើរឡើយ។

១០/ តញ្ច កម្មំ កតំ សាធុយំ កត្វា អនុប្បត្តិ បុគ្គលធ្វើកម្មណាមិនក្តៅរោលរាលជាខាងក្រោយ កម្មនោះជាកម្មប្រសើរ ។

១១/ សុករានិ អាសាធូនិ អត្តនោ អហិតានិច កម្មអាក្រកឥតប្រយោជន៍របស់ខ្លួន មនុស្សអាក្រក់ធ្វើបានដោយងាយ ។

១២/ យមវេ​ហិតញ្ច សាធញ្ច តំវេ​បរមតុក្ករ កម្មណាជាប្រយោជន៍ផង ល្ងផង​កម្មណោះឯង គេធ្វើបានដោយលំបាក់ក្រៃពេក

១៣/ នហិតម សុភលំ ហោតិ​សុខំ ទុក្កដ ការិនា អ្នកធ្វើអាក្រក់ហើយ មិនងាយនឹងបានេចក្តីសុខល្អឡើយ។

១៤/ កល្យាណការី កល្យាណំ បាបការី ចបាកំ អ្នកធ្វើកម្មល្អ រមែងបានផល្អ អ្នកកម្មអាក្រក់រមែងបានផលអាក្រក់ ។

១៥/ កម្មុនា​វត្តតិ លោកោ សត្វលោកតែងប្រព្រឹត្តទោតាមកម្ម ។

១៦/ បដិកច្ចេវ តំកយិរា យំជញ្ញា ហិតមត្តនោ បើដឹងថាកម្មណាជាប្រយោជន៍ដល់ខ្លួន គួរប្រញាប់ប្រញាល់ ធ្វកម្មនោះឲ្យបានមុនគេ។

១៧/កយិរា ចេ កិយិរាថេនំ បើបុគ្គលធ្វើការអ្វី គប្បីធ្វើការនោះឲ្យដិតដល់

១៨/កនេយ្យវាក្យំ អនុកម្បកានំ បុគ្គលគប្បីការងារតាមពាក្យរបស់អ្នកអនុគ្រោះទាំងឡាយ ។

១៩/កិច្ចានុបុព្វស្ស ករេយ្យ​កិច្ចំ គប្បីធ្វើកិច្ចដល់អ្នកជួយធ្វើកិច្ច​។

២០/នាទម្ថកាមស្ស ករេយ្យ អត្ថំ បុគ្គលមិនត្រូវធ្វើប្រយោជន៍ដល់អ្នកដែលប្រាថ្នាសេចក្តីវិនាសឡើយ ។

=============កិលេសវគ្គ=============================

១/សង្គប្បរាគោ បុរិស្ស កាមោ រាគៈដែលកើតឡើងហើយ ព្រោះតម្រេកជាកាមរបស់បុរស ។

២/  នសន្តិ កាម មនុជេសុ​និច្ចា កាមទាំងឡាយដ៍ទៀតទាត់ មិនមានក្នុងពពួកមនុស្សឡើយ។

៣/ កាមេហិ លោកម្ហិ នអត្ថិ សេចក្តីឆ្អែតក្នុងកាមទាំងឡាយមិនមានក្នុងលោកឡើយ ។

៤/ ន កហាបណវស្សេន តិត្តិ កាមេ សុវជ្ជតិ សេចក្តីឆ្អែតក្នុងកាមទាំងឡាយ ដោយភ្លៀងគឺកហាបណៈមិនមានឡើយ​។

៥/ ទន្ថិកាម បរំទុក្ខំ សេចក្តីទុក្ខក្រៅពីកាមមិនមានឡើយ ។

៦/ នត្ថិ តណ្ហា សមា នទី ស្ទឹងស្មើដោយតណ្ហាមិនមានឡើយ ។

៧/ ឥច្ឆ លោកស្មឹ ទុដ្ឋហា សេចក្តីច្រណែនគេលះបង់បានដោយក្រក្នុងលោក។

៨/ ឥច្ឆា ហិ អនន្តគោចរា សេចក្តីច្រណែនរកទីបំផុតគ្មាន។

៩/ ឥច្ឆា នរំ បរីកស្សតី ឥច្ឆាតែងទាញនូវនរជន ។

១០/ នត្ថិ រាគសមោ អគ្គិ ភ្លើងអ្វីស្មើដោយភ្លើងរាគៈមិនមាន ។

១១/ លោភោ ធម្មានំ បរិបន្ថោ សេចក្តីលោភនាំឲ្យអន្តរាយដល់កុសល។

១២/ អតិលោភោ ហិ បាបកោ សេចកតិលោភលន់ជាបាបដ៍ពិតប្រាកដ។

១៣/ នត្ថិ មោហសមំ ជាលំ សំណាញ់ស្មើដោយមោហៈមិនមាន។

១៤/ ភយ្យោ ច កាមេ អភិបត្ថយន្តិ អ្នកបរិភោគកាមរឹងរឹតតែប្រាថ្នានូវកាមទាំងឡាយទៀត។

១៥/ឧនា វ ហុត្វា ជហន្តំ ទេហម អ្នកបរិភោគកាមសុទ្វតែជាអ្នកខ្វះខាត រៀងរូតដល់លះបង់រាងកាយទៅ។

១៦/ភោគតណ្ហាយ ទុម្មេធោ ហន្តិ អញ្ញេវ អត្តនំ មនុស្សល្ង់តែងសម្លាប់ខ្លួនឯង ដូចសម្លាប់អ្នកសម្លាប់អ្នកដ៍ទៃព្រោះចំណង់ក្នុងភោគៈ។

១៧/ អវិជ្ជា និវុត បាសា សត្វទាំងឡាយសុទ្ធតែត្រូវអវិជ្ជាបិទបាំង ។

១៨/ ន ហិ សាធុ កោធោ សេចក្តីក្រោធពុំល្អសោះឡើយ ។

១៩/ កោធោ សម្ថមលំ លោកេ សេចក្តីក្រោធទុកស្មើនឹងច្រេះនៃសាស្ត្រាវុធក្នុងលោក។

២០/អនត្ថជននោ កោធា សេចក្រោធ បានដល់កំហឹងកំហឹងឃោរឃៅ ធ្វើចិត្តឲ្យក្តៅក្រហាយភ្លេចដល់ទុក្ខទោសភ័យដែលជាផលអាក្រក់ ឥតមានឹកឃើញដល់សេចក្តីវិនាសឡើយ​។

២១/កោធោ ចិត្តបរកោនោ សេចក្តីក្រោធ ធ្វើចិត្តឲ្យកំរើក ។

២២/អន្ថតមំ តទា ហោតិ កោធោ សហតេនរំ សេចក្តីក្រោធ គ្រប់សង្កត់នរជនក្នុងកាលណា ងងឹតខ្លាំងរមែងមានក្នុងកាលនោះ ។

២៣/ អប្បោ ហុត្តា ពហុហោតិ វឌ្ឍតេសោ អខន្តិជោ សេចក្តីក្រោធនោះកើតឡើងព្រោះសេចក្តីមិនអត់ធន់ចម្រើនឡើងបន្តិចម្តងៗ ។

២៤/ កោធោ តុម្មេធគោចរា សេចក្តីក្រោធជាគោចររបស់មនុស្សល្ងង់។

២៥/ទោសោ កោធសមុដ្ឋានោ ទោសៈមានសេចក្តីក្រោធជាសមុដ្ឋាន។

២៦/ នត្ថិ ទោសសមោ គហោ ការភ្ជាប់ឲ្យស្មើនឹងទោសៈមិនមានឡើយ។

២៧/ នត្ថិ ទោសសមោ កលិ កំហុសស្មើដោយទោសៈមិនមាន។

២៨/ កោធំ យត្វា​ សុខំ សេតិ គេសម្លាប់សេចក្តីក្រោធបាន តែងដេកបានស្រួល។

២៩/កោធំ ឃត្វា ន សោចតិ គេសម្លាប់សេចក្តីក្រោធបាន នឹងមិនសោយសោកឡើយ ។

៣០/ កោធាភិភូតោ កុសលំ ជហាតិ បុគ្គលដែលត្រូវសេចក្តីក្រោធគ្រប់សង្កត់ហើយ​តែតែលះបង់នូវកុសល។

៣១/ កោធនោ ទុព្វេណ្ណោ ហោតិ អ្នក្រោធជាអ្នកមានសម្បុរអាក្រក់។

៣២/ទុក្ខំ សយតិ កោធនា មនុស្សក្រោធតែងដេកនៅជាទុក្ខ ។

៣៣/ អថោ អត្ថំ គហេត្វាន អនត្ថំ បដិបជ្ជតិ មនុស្សក្រោធកាន់យកប្រយោជន៍ហើយ តែងបដិបត្តិតាមការមិនប្រយោជន៍ទៅវិញ។

៣៤/ កោធោភីភូតោ បុរិសោ ធនជានឹ និគច្ឆតិ បុរសត្រូវសេចក្តីក្រោធគ្រប់សង្កត់ នឹងដល់នូវក្តីវិនាសទ្រព្យ។

៣៥/ កោធសកម្មទសម្មត្តោ អាយសត្យំ និគច្ឆតិ អ្នកស្រវឹងស៊ប់ដោយសេចក្តីក្រោធ តែងដល់នូវភាពគ្មានយសស័ក្តិ។

៣៦/ញាតិមិត្តា សុហុជ្ជា បរិវជ្ជេន្តិ កោធនំ ញាតិមិត្តទាំងឡាយតែងគេចចៀសពីបុគ្គលដែលមានសេចក្តីក្រោធ។

៣៧/កុទ្ធោ អត្ថំ នជានាតិ អ្នកក្រោធតែងមិនដឹងនូវអត្ថ ។

៣៨/ កុទ្ធោ ធម្មំ ន បស្សតិ អ្នកក្រោធតែមិនឃើញនូវធម៌។

៣៩/ យំ កុទ្ធោ ឧបរោចេតិ សុករំ វិយ ទុក្ករំ បុគ្គលក្រោធ តែងបំផ្លាញនូវរបស់ដែលគេពិបាកធ្វើ ថាដួចជាធ្វើងាយ។

៤០/ បច្ឆា សោ វិគតេ កោធេ អគ្គិទឡ្ហោវ តប្បតិ នៅពេលក្រោយដែលសេចក្តីក្រោធរលត់ទៅអ្នកក្រោធតែងក្តៅក្រហាដូចភ្លើងឆេះឆួល។

៤១/ កោធេន អភិភូតស្ស នទីបំ ហោតិ កិញ្ចនំ បុគ្គលត្រូវសេចក្តីក្រោធគ្រប់សង្កត់ហើយក៍គ្មានទីពឹងតិចតួចឡើយ។

៤២/ ហន្តិ កុទ្ធោ សមាតរំ អ្នកក្រោធតែងហ៊ានសម្លាប់មាតារបស់ខ្លួន។

៤៣/ កោធជាតោ បរាភវោ អ្នកមានសេចក្តីក្រោធកើតឡើងហើយតែងដល់នូវសេចក្តីវិនាស។

៤៤/កោធំ ទមេន ឧច្ឆិន្ទេ បុគ្គលគប្បីកាត់សេចក្តីក្រោធដោយការទូន្មានក្នុងចិត្ត ។

៤៥/កោធំ បញ្ញាយ ឧច្ឆិន្ទេ បុគ្គលគប្បីសេចក្តីក្រោធដោយបញ្ញា ។

៤៦/ មា កោធស្ស វសំ គមិ កុំលុះតាមអំណាចនៃសេចក្តីក្រោធឡើយ។

=========ខន្តិវគ្គ============================

១/ខន្តិ បរមំ តបោ តីតិក្ខា សេចក្តីអត់ធន់ ជាតបៈធម៌ដ៍ក្រៃលែង ។

២/ ខន្តិ ហិតសុខា វហា សេចក្តីអត់ធន់ ជាគុណជាតិនាំមកនូវប្រយោជន៍នឹងសេចក្តីសុខ។

៣/ ខន្តិ ធីរស្សលង្ការោសេចក្តីអត់ធន់ជាអលង្ការនៃអ្នកប្រាជ្ញ។

៤/ ខន្តិ តបោ តបស្សិនោ សេចក្តីអត់ធន់ជាតបៈធម៌របស់អ្នកមានសេចក្តីព្យាយាម។

៥/ ខន្តិ ពលំ វ យតីនំ សេចក្តីអត់ធន់ជាកម្លាំងរបស់អ្នកប្រព្រឹត្តធម៌ទ័។

៦/ ខន្តិពលា សមណព្រាហ្មណោ សមណព្រហ្មទាំងឡាយមានសេចក្តីព្យាយាមជាកម្លាំង។

៧/ បិយោ ទេវមនុស្សានំ មនោបោ ហោតិ ខន្តិកោ អ្នកអត់ធន់បានជាទីស្រលាញ់ពេញនៃមនុស្សទេវតាទាំងឡាយ ។

========ចប់ខន្តិវគ្គ===========

===========ចិត្តវគ្គ====================

១/ចិត្តេ សង្កិលិដ្ឋេ  ទុគ្គតិ បាដិសង្ខា កាលបើចិត្តសៅហ្មងទុគ្គតិនឹងកើតប្រាកដ។

២/ចិត្តេ អសង្កិលិដ្ឋេ សុគតិ បាដិសង្ខា កាលើបើចិត្តមិនសៅហ្មងហើយសុគតិនឹងកើតជាប្រាកដ។

៣/ ចិត្តេន នីយតិលោកោ សត្វលោកត្រូវចិត្តដឹកនាំ ។

៤/ ចិត្តស្ស ទមថោ សាធុ ការទូន្មានចិត្ត ជាការប្រពៃ។

៥/ ចិត្តំ ទន្តំ សុខាវហំ ចិត្តដែលគេទូន្មានបានល្អហើយតែងបានសុខ។

៦/ វិហញ្ញតិ ចិត្តវសានុវត្តី បុគ្គលប្រព្រឹត្តតាមអំណាចចិត្តតែងលំបាក។

៧/ ចិត្តំ អត្តនោ ឧជុកម្មកំសុ បណ្ឌិតទាំងឡាយតែងធ្វើចិត្តរបស់ខ្លួនឲ្យត្រង

៨/ សចិត្តបរិយាយ កមសលា ភវេយ្យ បុគ្គលគប្បីជាអ្នកឈ្លាសក្នុងបរិយាយនៃចិត្តរបស់ខ្លួន។

៩/តេលបត្តំ យថា ហរិហរេយ្យ ឯវំ សចិត្តមនុរក្ខថ បុគ្គលគប្បីរក្សចិត្តរបស់ខ្លួនដូចគេរក្សាភាគចន៍ដែលពេញដោយប្រេង។

១០/ សចិត្តមនុរក្ខថ អ្នកទាំងឡាយចូរតាមរក្សាចិត្តរបស់ខ្លួន។

១១/ ចិត្តំ រក្ខេថ មេធាវីអ្នកប្រាជ្ញគប្បីរក្សាចិត្តឲ្យល្អ។

១២/យតោ យោត ច បាបកំ តតោ តតោ មនោ និវារយេ កាលបើបាបកើតចេញពីអារម្មណ៍ណាៗ បុគ្គលគប្បីហាមឃាត់ចិត្តអារម្មណ៍នោះៗ។

===========ចប់ចិត្តវគ្គ====================

======ជយវគ្គ=============

១/ជយំ វេរំ បសវតិ អ្នកឈ្នះរមែងជួបនូវពៀរ​។

២/ សព្វទានំ ធម្មទានំ ជិនាតិ ធម្មទានឈ្នះអស់ទានទាំងពួង​។

៣/ សព្វរសំ ធម្មរសោ ជិនាតិ ធម្មរសរមែងឈ្នះអស់រសទាំងពួង ។

៤/ សព្វរតិ ធម្មរតិ ជិនាតិ សេចក្តីត្រេកអរក្នុងធម៌រមែងឈ្នះអស់សេចក្តីត្រេកអរទាំងពួង។

៥/ តណ្ហក្ខយោ សព្វទុក្ខំ ជិនាតិ ការអស់ទៅនៃតណ្ហារមែងឈ្នះអស់ទុក្ខទាំងពួង។

៦/ ន តំ ជិតំ សាធុ ជិតំ អវជយ្យតិ ជ័យជំនះណាត្រឡប់ចាញ់វិញមិនល្អប្រសើរឡើយ។

៧/តំ ខោ ជិតំ សាធុ ជិតំ យំ ជិតំ ជ័យជំនះណាដែលមិនត្រឡប់ចាញ់វិញទើបជាជ័យជំនះល្អប្រើសើរ។

៨/ អក្កោធេន ជិនេ កោធំ បុគ្គលគួរយកឈ្នះជនក្រោធដោយមិនក្រោធ។

៩/ អសាធុំ សាធុនា ជិនេ គប្បីយកឈ្នះបុគ្គលអាក្រក់ដោយសេចក្តីល្អ។

១០/ ជិនេ កទរិយំ ទានេន គប្បីយកឈ្នះមនុស្សកំណាញ់ដោយការឲ្យ។

១១/ សច្ចេនាលិកវាទិនំ ឈ្នះអ្នកនិយាយមិនពិតដោយពាក្យពិត។

======ចប់ជយវគ្គ==================

===========ទានវគ្គ========

១/ ទានញ្ច យុទ្ធញ្ច សមានមាហុ ទាននិងចម្បាំងមានចំណែកស្មើគ្នា។

២/នត្ថិ ចិត្តេ បសន្នម្ហិ អប្បកា នាម​ទក្ខិណា កាលបើចិត្តជ្រះថ្លាហើយ ទក្ខិណាទានឈ្មោះថាមានផលច្រើន។

៣/ វិចេយ្យ ទានំ សគតប្បសត្ថំ កាលពិចារណាហើយឲ្យជាអំពើដែលព្រះសុគតទ្រង់សរសើរ ។

៤/ ពាលោ ហវេ នប្បសំសន្តិ ទានំ បុគ្គលពាលមិនសរសើរនូវទានឡើយ។

៥/ ទទំ មិត្តានិ គន្ថតិ អ្នកឲ្យរមែងចងមិត្តបាន។

៦/ ទនំ បិយោ ហោតិ ភជន្តិ នំ ពហូ អ្នកឲ្យរមែងជាទីស្រលាញ់នៃមនុស្សជាច្រើន។

៧/ទទាមាមោ បិយោ ហោតិ អ្នកឲ្យរមែងបានជាទីស្រលាញ់។

៨/ សុខស្ស ទាតា មេធាវី សុខំ សោ អធិគច្ឆតិ អ្នកប្រាជ្ញជាអ្នកឲ្យនូវសេចក្តីសុខដល់អ្នកដ៍ទៃ សេចក្តីសុខនោះរមែងត្រឡប់មកខ្លួនវិញ។

៩/ មនាបទាយី លភតេ មនាបំ អ្នកឲ្យរបស់គាប់ចិត្តរមែងបានរបស់គាប់ចិត្ត។

១០/ អគ្គស្ស ទាតា លភតេ បនគ្គំ អ្នកឲ្យរបស់ដ៍លើសរមែងបានវត្ថុដ៍លើស។

១១/ ទទតោ បុញ្ញំ បវឌ្ឍតិ បុណ្យរមែងចម្រើនដល់អ្នកឲ្យ។

១២/ ទទេយ្យ បុរិសោ ទានំ បុរសគួរឲ្យនូវទាន។

==========ចប់ទានវគ្គ==========

========ទុក្ខវគ្គ============

១/ នត្ថិ ខន្ធសមា ទុក្ខា សេចក្តីទុក្ខស្មើដោយខន្ធមិនមាន។

២/ សង្ខារា បរមា ទុក្ខា សង្ខារទំាងឡាយជាសភាពនៃទុក្ខដ៍ក្រៃលែង។

៣/ទុរា វាសា ឃរា ទុក្ខា ផ្ទះទាំងឡាយ មានការគ្រប់គ្រងមិនល្អជាទុក្ខ។

៤/ ទលិទ្ទិយំ ទុក្ខំ លោកេ ភាពទ័លក្រជាទុក្ខក្នុងលោក។

៥/ឥណទានំ ទុក្ខំលោកេ បំណុលជាទុក្ខក្នុងលោក ។

៦/ ទុក្ខំ អនាថោ វិហរតិ មនុស្សគ្មានទីពឹងតែងនៅជាទុក្ខ។

៧/ អកិញ្ចនំ នានុបតន្តិ ទុក្ខា សេចក្តីទុក្ខទាំងឡាយរមែងមិនជាប់តាមបុគ្គលដែលគ្មានកង្វល់ឡើយ។

៨/ទុក្ខំ សេតិ ចរាជិតោ អ្នកចាញ់គេតែងដេកកើតទុក្ខ។

=========ចប់កងធម៌ថ្នាក់ត្រី=============

Read More

ប្រវត្តិវត្តបទុមវតី

ប្រវត្តិវត្តបទុមវតី

វត្តបទុមវតីដើមឡើយមានឈ្មោះថាវត្តខ្ពបតាយ៉ងហើយដែលបណ្តាលឲ្យមានឈ្មោះថាវត្តបទុមវតីវិញនោះសៀវភៅកម្ពុជ សុរិយាភាគ២ឆ្នាំទី២៧ បោះពុម្ភនៅពុទ្ធសករាជ  ២៤៩៨ត្រូវនឹងគ្រឹះសករា១ទ្រងគង់នៅក្រុង៩៥៥ ទំព័រ៦៣០ បានសរសេរ ឲ្យដឹងថា៖

ចំណេរកាលពីព្រះបាទសម្តេចព្រះបរមរាជា(ពញាយ៉ាត)មក មានព្រះមហាក្សត្រច្រើនព្រះអង្គគង់នៅក្រុងភ្នំពេ្ញជាប់រៀងរូតមក ដល់ព្រះបាទសម្តចព្រះស្រីសុគន្ធបទៗ ស្តេចបោះបង់ចោលសក្រុងភ្នំពេញទៅសាងក្រុងថ្មីនៅទួលបាសាន ខែត្រស្រីសន្ធរ ក្នុងឆ្នាំឆ្លូវសប្តស័ក ព.ស២៤០៦ គ.ស ១៨៦៥។ ព្រះមហាក្សត្រអង្គក្រោយៗមក បានផ្លាស់ទៅសាងក្រុងនៅខេត្រផ្សេងៗទៀតជាច្រើន រហូតដល់សាងក្រុងឧត្តុង្គមានជ័យ។

ចំណេរកាលពីនោះមកទៀត ព្រះបាទសម្តេចព្រះនរោត្តុង្គមានជ័យ ខាងក្រោយព្រះអង្គបោះបង់ចោលក្រុងឧត្តុង្គមានជ័យ ស្តេចមកសាងក្រូងភ្នំពេញ ជាគ្រាទីពិរ នៅឆ្នាំឆ្លូវសប្តស័ក ព.ស២៤០៨ គ.ស១៨៦៥ ។ គ្រានោះទ្រងបាននិមន្ត ព្រះសុគន្ធាធិបតី ប៉ាន គណៈធម្មយុត្តិកនិកាយពីខេត្រសាលាគូរ វត្តអំពិលបី ក្រុងឧត្តុង្គ ឲ្យមកគង់នៅវត្តខ្ពបតាយ៉ង ដែលជាវត្តបទុមវតីសព្វថ្ងៃនេះហើយ ទ្រង់និមន្តសម្តេចព្រះសង្ឃរាជទៀង គណមហានិកាយ ពីវត្តពុទ្ធប្រាង្គណ៏ ក្រុងឧត្តុង្គឲ្យ មកគង់នៅវត្តឧណ្ណាលោម ក្រុងភ្នំពេញ ។

រឿងដែលដែលនាំឲ្យប្រែឈ្មោះវត្តខ្ពបតាយ៉ងនេះទៅជាវត្តបទុមវតីរាជវរារាមវិញនោះ អ្នកឧកញ៉ា មហាវិនិច្ឆ័យ នៅ ដែលចូលនិវត្តន៍(រ៉ឺត្រែត)អាយុ៩០ឆ្នាំ នឹងព្រះពុទ្ធាចារ្យ ភុល ទេសព្រះជន្ម៦៤ឆ្នាំគង់នៅវត្តបទុមវតី បានដំណាលថា៖«កាលសម្តេចព្រះសម្តេច ព្រះសុគន្ធាធិបតី ប៉ាន និមន្តចេញពីវត្តសាលាគូរ ក្រុងឧត្តុង្គមានជ័យ មកគង់នៅវត្តខ្ពបតាយ៉ងក្រុងភ្នំពេញនោះ គ្រានោះវត្តខ្ពបតាយ៉ងជាទិវត្តចាស់បុរាណ គ្មានិហារកុដិសាលាជាកេរ្តិ៏ដំណែលចាស់នៅសេសល់ទេ សូម្បីតែភិក្ខឬសាមណេរ១ អង្គគ៏គ្មានដែរ។ វត្តចាស់នោះក្លាយទៅជាទីព្រៃសុទ្ធសាធ ព្រោះអ្នកស្រុកបោះបង់ចោលជាច្រើនរយឆ្នាំមកហើយ​ប៉ុន្តែ បានជាគេដឹងថាកន្លែងនោះជាទិវត្តចាស់បុរាន ដោយសារគេមើលច្បាប់ ព្រះរាជពង្សា វតាផង គេសង្កេតមើលឃើញទីទួលព្រៃមួយខ្ពស់ជាងកេផង ហើយនៅលើទួលនោះមានរោងប្រក់ស្លឹកមួយតូច បែបជារោងឧបោសថ ក្នុងរោងនោះមានព្រះជីវ៍១អង្គ តូច នៅក្បែរព្រះជីវ៍នោះមានផែនថ្មសន្លឹកសីមា១ផ្ទាំង នៅទិសខាងកើតមុខទួលនោះមានខ្ពបមួយតូចវែង ដែលខ្មោចតាយ៉ង គាត់ជីកយកទឹកស្រោកដំណាំគាត់ ឯទឹកក្នុងខ្ព់នេះមិនរីងស្ងួតទេ តែងដក់នៅខួបប្រាំងវស្សាហើយថ្លាស្អាតៀង អ្នកស្រុកដងយកទឹកក្នុង ខ្ពបនេះប្រើ ប្រាស់បាន។

គ្រានោះ ព្រះបាទសម្តេចព្រះនរោត្តម ត្រង់ត្រាស់បង្គាប់មេការឲ្យដឹកនាំយកឈើព្រះរាជទ្រព្យពីក្រុងឧត្តុង្គមកកសាង ព្រះវិហារ កុដិ សាលា នៅលើទីទួលនោះ ទ្រង់ឲ្យជីកគូស្នាមភ្នោះខាងជើង ខាងត្បូង និងខាងលិចវត្ត ដើម្បីយកអាចម៍ដីចាក់បំពេញពង្រីកទីទួលនោះៀ្យបានខ្ពស់ធំទួលាយជាងមុន នឹងទ្រង់ឪ្យជីកខ្ពបចាស់នោះឪ្យជ្រៅជាងមុនទៅទៀត រួចឪ្យដាំដើមឈូកក្នុងគូស្នាមភ្លោះទាំង៣ជ្រុងវត្ត។ លុះរៀបចំទីវត្តល្មមសមកួរហើយ​ក៏ធ្វើបុណ្យបញ្ចុះសីមាឆ្លងវិហារកុដិសាល វេលានោះ បានប្រែឈ្មោះវត្តខ្ពបតាយ៉ង ទៅជាវត្តបទុមវតីរាជវរារាមវិញ ប្រែថា វត្តមានឈូកជារបង ជាអារាមដ៍ប្រសើររបស់ព្រះរាជា ជាប់រហូតមកដល់សព្វនេះ»។

ក្រៅពីភស្តុតាំងដែលយោងទៅលើប្រវត្តិសាស្ត្រពង្សាវតាខ្មែរ កម្ពុជសុរិយាបានលើក យកនូវឯកសារផ្សេងទៀតមកបញ្ជាក់ថា មានផែនថ្មមួយផ្ទាំងជសន្លឹកសីមា ទិសបូព៌ ដែលគេដមកល់ទុកនៅមុខព្រះវិហារវ្តបទុមវតីរាជវរារាមសព្វថ្ងៃនេះ ។ នៅក្នុងសន្លឹកថ្មីសីមានោះចារឹកថា ពុ. ២៤១៤ មមែ នក្សត្រត្រីស័ក ហេមន្តរតូ បុសមាគ សុក្កបក្ស ចតុទ្ធសី តិថិភុម្មវារ ជាបរិច្ឆេទកាល កំណត់ទីត្រង់ណេះ បានបន្ចុះជាមហាសីមារួចហើយ​ ឯមហាសីហានេះបន្តោយ៥សិន ទទឹង៤សិន ។

បូព៌ 

                                    ពោធិព្រឹក្ស

ព្រះបាទសម្តេចនរោត្តមទ្រង់ត្រាស់បង្គាប់មុខមន្ត្រីឪ្យសព្វមុខមន្ត្រីធ្វើបុណ្យ សម្ពោធិ៣ ថ្ងៃដាំកូនព្រះពោធិព្រឹក្ស ដែលព្រះរតនសារត្ថេគង់នៅលង្ការទ្វីបនាំមកថ្វាយព្រះអង្គ នៅទីមុខវត្តបទុមវតី  នៅថ្ងៃអង្គារ៍១០រោច ខែមាឃឆ្នាំកុរ នព្វស័ក ព.ស២៤៣០  ច.ស១២៤៩ ត្រូវនឹង គ.ស ១៨៨៧ ក្នុងសម័យនៃសម្តេចសុគន្ធាធិបតីប៉ាន។

ព្រះចេតិយអងញគធំ

សម្តេចមង្គលទេព្វាចារ្យ អៀម បានឃោសនាពួកពុទ្ធបរិស័ទកសាងព្រះចេតិយធំមួយ អង្គក្នុងវត្តបទុមវតិ។ លុះកសាងរួចស្រេចហើយបានធ្វើបុណ្យបញ្ចុះព្រះបរមសារិកធាតុ ១អង្ក នឹងព្រះអរហន្តធាតុ១អង្គ ដែលព្រះរតនសារត្ថេរនៅលង្ការទ្វីបនាំយកមកថ្វាយព្រះ បាទសម្តេចព្រះនរោត្តមក្នុងពេលជាមួយកូនព្រះពោធិព្រឹក្សនោះ ព្រមទាំងបញ្ចុះព្រះអដ្ឋិធាតុនៃសម្តេចព្រះសុគន្ធាធិបតី ប៉ាន ផងនៅថ្ងៃពុធ ១រោច ចែត្រ ឆ្នាំរកា ឯកស័ក ព.ស២៤៥២ ច.ស១២៧១ ត្រូវនឹថ្ងៃទី៨ខែ មេសា គ.ស ១៩៩០៩ ក្នុងរជ្ជកាល នៃព្រះបាទស៊ីសុវត្ថិ(ព្រះបរមរាជនុកោដ្ឋ)។

ព្រះវិហារថ្មី

សម្តេចសម្តេចមង្គលទេព្វាចារ្យ សុក ជាមេគំនិតបានចាប់ផ្តើមរុះរើ ព្រះវិហារចាស់ក្នុង វត្តបទុមវតីចេញ ហើយកសាងព្រះវិហារថ្មីតាំងពីក្នុងឆ្នាំឆ្លូវនព្វស័ក ព.ស២៤៨០ គ.ស ១៩៣៧ ក្នុងរជ្ជកាលនៃព្រះបាទសម្តេចស៊ីសុវត្ថិ មុនីវង្ស ។ លុះកសាងព្រះវិហារថ្មីនោះរួចស្រេច ហើយ​បានធ្វើបុណ្យសម្ពោធិឆ្លងនៅថ្ងៃសៅ១៥កើត ខែផល្គុណ ឆ្នាំមមីចត្វាស័ក ព.ស ២៤៨៥ ច.ស ១៣០៤ ត្រូវថ្ងៃទី២០ ខែម៉ា្ស គ.ស ១៩៤២ ក្នុងរដ្ជកាល នៃព្រះបាទ សម្តេច ព្រនរោត្តម សីហនុ វរ្ម័ន នឹងក្នុងសម័យនៃសម្តេច  ព្រះសុធម្មាធិបតី អ៊ុងស្រី ។

វត្តបទុមវតីដើមឡើយមានឈ្មោះថាវត្តខ្ពបតាយ៉ងហើយដែលបណ្តាលឲ្យមានឈ្មោះថាវត្តបទុមវតីវិញនោះសៀវភៅកម្ពុជ សុរិយាភាគ២ឆ្នាំទី២៧ បោះពុម្ភនៅពុទ្ធសករាជ  ២៤៩៨ត្រូវនឹងគ្រឹះសករា១ទ្រងគង់នៅក្រុង៩៥៥ ទំព័រ៦៣០ បានសរសេរ ឲ្យដឹងថា៖

ចំណេរកាលពីព្រះបាទសម្តេចព្រះបរមរាជា(ពញាយ៉ាត)មក មានព្រះមហាក្សត្រច្រើនព្រះអង្គគង់នៅក្រុងភ្នំពេ្ញជាប់រៀងរូតមក ដល់ព្រះបាទសម្តចព្រះស្រីសុគន្ធបទៗ ស្តេចបោះបង់ចោលសក្រុងភ្នំពេញទៅសាងក្រុងថ្មីនៅទួលបាសាន ខែត្រស្រីសន្ធរ ក្នុងឆ្នាំឆ្លូវសប្តស័ក ព.ស២៤០៦ គ.ស ១៨៦៥។ ព្រះមហាក្សត្រអង្គក្រោយៗមក បានផ្លាស់ទៅសាងក្រុងនៅខេត្រផ្សេងៗទៀតជាច្រើន រហូតដល់សាងក្រុងឧត្តុង្គមានជ័យ។

ចំណេរកាលពីនោះមកទៀត ព្រះបាទសម្តេចព្រះនរោត្តុង្គមានជ័យ ខាងក្រោយព្រះអង្គបោះបង់ចោលក្រុងឧត្តុង្គមានជ័យ ស្តេចមកសាងក្រូងភ្នំពេញ ជាគ្រាទីពិរ នៅឆ្នាំឆ្លូវសប្តស័ក ព.ស២៤០៨ គ.ស១៨៦៥ ។ គ្រានោះទ្រងបាននិមន្ត ព្រះសុគន្ធាធិបតី ប៉ាន គណៈធម្មយុត្តិកនិកាយពីខេត្រសាលាគូរ វត្តអំពិលបី ក្រុងឧត្តុង្គ ឲ្យមកគង់នៅវត្តខ្ពបតាយ៉ង ដែលជាវត្តបទុមវតីសព្វថ្ងៃនេះហើយ ទ្រង់និមន្តសម្តេចព្រះសង្ឃរាជទៀង គណមហានិកាយ ពីវត្តពុទ្ធប្រាង្គណ៏ ក្រុងឧត្តុង្គឲ្យ មកគង់នៅវត្តឧណ្ណាលោម ក្រុងភ្នំពេញ ។

រឿងដែលដែលនាំឲ្យប្រែឈ្មោះវត្តខ្ពបតាយ៉ងនេះទៅជាវត្តបទុមវតីរាជវរារាមវិញនោះ អ្នកឧកញ៉ា មហាវិនិច្ឆ័យ នៅ ដែលចូលនិវត្តន៍(រ៉ឺត្រែត)អាយុ៩០ឆ្នាំ នឹងព្រះពុទ្ធាចារ្យ ភុល ទេសព្រះជន្ម៦៤ឆ្នាំគង់នៅវត្តបទុមវតី បានដំណាលថា៖«កាលសម្តេចព្រះសម្តេច ព្រះសុគន្ធាធិបតី ប៉ាន និមន្តចេញពីវត្តសាលាគូរ ក្រុងឧត្តុង្គមានជ័យ មកគង់នៅវត្តខ្ពបតាយ៉ងក្រុងភ្នំពេញនោះ គ្រានោះវត្តខ្ពបតាយ៉ងជាទិវត្តចាស់បុរាណ គ្មានិហារកុដិសាលាជាកេរ្តិ៏ដំណែលចាស់នៅសេសល់ទេ សូម្បីតែភិក្ខឬសាមណេរ១ អង្គគ៏គ្មានដែរ។ វត្តចាស់នោះក្លាយទៅជាទីព្រៃសុទ្ធសាធ ព្រោះអ្នកស្រុកបោះបង់ចោលជាច្រើនរយឆ្នាំមកហើយ​ប៉ុន្តែ បានជាគេដឹងថាកន្លែងនោះជាទិវត្តចាស់បុរាន ដោយសារគេមើលច្បាប់ ព្រះរាជពង្សា វតាផង គេសង្កេតមើលឃើញទីទួលព្រៃមួយខ្ពស់ជាងកេផង ហើយនៅលើទួលនោះមានរោងប្រក់ស្លឹកមួយតូច បែបជារោងឧបោសថ ក្នុងរោងនោះមានព្រះជីវ៍១អង្គ តូច នៅក្បែរព្រះជីវ៍នោះមានផែនថ្មសន្លឹកសីមា១ផ្ទាំង នៅទិសខាងកើតមុខទួលនោះមានខ្ពបមួយតូចវែង ដែលខ្មោចតាយ៉ង គាត់ជីកយកទឹកស្រោកដំណាំគាត់ ឯទឹកក្នុងខ្ព់នេះមិនរីងស្ងួតទេ តែងដក់នៅខួបប្រាំងវស្សាហើយថ្លាស្អាតៀង អ្នកស្រុកដងយកទឹកក្នុង ខ្ពបនេះប្រើ ប្រាស់បាន។

គ្រានោះ ព្រះបាទសម្តេចព្រះនរោត្តម ត្រង់ត្រាស់បង្គាប់មេការឲ្យដឹកនាំយកឈើព្រះរាជទ្រព្យពីក្រុងឧត្តុង្គមកកសាង ព្រះវិហារ កុដិ សាលា នៅលើទីទួលនោះ ទ្រង់ឲ្យជីកគូស្នាមភ្នោះខាងជើង ខាងត្បូង និងខាងលិចវត្ត ដើម្បីយកអាចម៍ដីចាក់បំពេញពង្រីកទីទួលនោះៀ្យបានខ្ពស់ធំទួលាយជាងមុន នឹងទ្រង់ឪ្យជីកខ្ពបចាស់នោះឪ្យជ្រៅជាងមុនទៅទៀត រួចឪ្យដាំដើមឈូកក្នុងគូស្នាមភ្លោះទាំង៣ជ្រុងវត្ត។ លុះរៀបចំទីវត្តល្មមសមកួរហើយ​ក៏ធ្វើបុណ្យបញ្ចុះសីមាឆ្លងវិហារកុដិសាល វេលានោះ បានប្រែឈ្មោះវត្តខ្ពបតាយ៉ង ទៅជាវត្តបទុមវតីរាជវរារាមវិញ ប្រែថា វត្តមានឈូកជារបង ជាអារាមដ៍ប្រសើររបស់ព្រះរាជា ជាប់រហូតមកដល់សព្វនេះ»។

ក្រៅពីភស្តុតាំងដែលយោងទៅលើប្រវត្តិសាស្ត្រពង្សាវតាខ្មែរ កម្ពុជសុរិយាបានលើក យកនូវឯកសារផ្សេងទៀតមកបញ្ជាក់ថា មានផែនថ្មមួយផ្ទាំងជសន្លឹកសីមា ទិសបូព៌ ដែលគេដមកល់ទុកនៅមុខព្រះវិហារវ្តបទុមវតីរាជវរារាមសព្វថ្ងៃនេះ ។ នៅក្នុងសន្លឹកថ្មីសីមានោះចារឹកថា ពុ. ២៤១៤ មមែ នក្សត្រត្រីស័ក ហេមន្តរតូ បុសមាគ សុក្កបក្ស ចតុទ្ធសី តិថិភុម្មវារ ជាបរិច្ឆេទកាល កំណត់ទីត្រង់ណេះ បានបន្ចុះជាមហាសីមារួចហើយ​ ឯមហាសីហានេះបន្តោយ៥សិន ទទឹង៤សិន ។

បូព៌ពោធិព្រឹក្ស

ព្រះបាទសម្តេចនរោត្តមទ្រង់ត្រាស់បង្គាប់មុខមន្ត្រីឪ្យសព្វមុខមន្ត្រីធ្វើបុណ្យ សម្ពោធិ៣ ថ្ងៃដាំកូនព្រះពោធិព្រឹក្ស ដែលព្រះរតនសារត្ថេគង់នៅលង្ការទ្វីបនាំមកថ្វាយព្រះអង្គ នៅទីមុខវត្តបទុមវតី  នៅថ្ងៃអង្គារ៍១០រោច ខែមាឃឆ្នាំកុរ នព្វស័ក ព.ស២៤៣០  ច.ស១២៤៩ ត្រូវនឹង គ.ស ១៨៨៧ ក្នុងសម័យនៃ

សម្តេចសុគន្ធាធិបតីប៉ាន។

ព្រះចេតិយអងញគធំ

សម្តេចមង្គលទេព្វាចារ្យ អៀម បានឃោសនាពួកពុទ្ធបរិស័ទកសាងព្រះចេតិយធំមួយ អង្គក្នុងវត្តបទុមវតិ។ លុះកសាងរួចស្រេចហើយបានធ្វើបុណ្យបញ្ចុះព្រះបរមសារិកធាតុ ១អង្ក នឹងព្រះអរហន្តធាតុ១អង្គ ដែលព្រះរតនសារត្ថេរនៅលង្ការទ្វីបនាំយកមកថ្វាយព្រះ បាទសម្តេចព្រះនរោត្តមក្នុងពេលជាមួយកូនព្រះពោធិព្រឹក្សនោះ ព្រមទាំងបញ្ចុះព្រះអដ្ឋិធាតុនៃសម្តេចព្រះសុគន្ធាធិបតី ប៉ាន ផងនៅថ្ងៃពុធ ១រោច ចែត្រ ឆ្នាំរកា ឯកស័ក ព.ស២៤៥២ ច.ស១២៧១ ត្រូវនឹថ្ងៃទី៨ខែ មេសា គ.ស ១៩៩០៩ ក្នុងរជ្ជកាល នៃព្រះបាទស៊ីសុវត្ថិ(ព្រះបរមរាជនុកោដ្ឋ)។

ព្រះវិហារថ្មី

សម្តេចសម្តេចមង្គលទេព្វាចារ្យ សុក ជាមេគំនិតបានចាប់ផ្តើមរុះរើ ព្រះវិហារចាស់ក្នុង វត្តបទុមវតីចេញ ហើយកសាងព្រះវិហារថ្មីតាំងពីក្នុងឆ្នាំឆ្លូវនព្វស័ក ព.ស២៤៨០ គ.ស ១៩៣៧ ក្នុងរជ្ជកាលនៃព្រះបាទសម្តេចស៊ីសុវត្ថិ មុនីវង្ស ។ លុះកសាងព្រះវិហារថ្មីនោះរួចស្រេច ហើយ​បានធ្វើបុណ្យសម្ពោធិឆ្លងនៅថ្ងៃសៅ១៥កើត ខែផល្គុណ ឆ្នាំមមីចត្វាស័ក ព.ស ២៤៨៥ ច.ស ១៣០៤ ត្រូវថ្ងៃទី២០ ខែម៉ា្ស គ.ស ១៩៤២ ក្នុងរដ្ជកាល នៃព្រះបាទ សម្តេច ព្រនរោត្តម សីហនុ វរ្ម័ន នឹងក្នុងសម័យនៃសម្តេច  ព្រះសុធម្មាធិបតី អ៊ុងស្រី ។

បច្ចុប្បន្ននេះវត្តបទុមវតីត្រូវបានចែកជាពីរផ្នែកគឺ៖ ខាងធម្មយុត្តិកនិកាយមួយផ្នែក មហានិកាយមួយផ្នែក។

Read More

Passing on its choice in a debate between two of the nation's most conspicuous Muslim legislators

Passing on its choice in a debate between two of the nation's most conspicuous Muslim legislators, the Phnom Penh Municipal Court on Monday discovered Social Affairs Ministry Secretary of State Ahmad Yahya blameworthy of stigmatizing Othsman Hassan, his partner in the Labor Ministry. 

Cat Spraying No More - Brand New With A 16.2% Conversion Rate!

Mr. Yahya was requested to pay 100 million riel, or about $25,000, in remuneration to Mr. Hassan, well underneath the $1 million that he had asked for after recording the grievance.

The debate revolved around cases that Mr. Yahya made in a meeting in April denouncing Mr. Hassan of arranging and profiting by a dubious street extend that would cross into the compound of the notable Al-Serkal Mosque in Phnom Penh's Boeng Kak neighborhood.

"There is nobody other than Othsman Hassan who drew up the arrangement and offered it to City Hall to have it passed," Mr. Yahya told the Thmey news administration on April 28, going ahead to recommend that Mr. Hassan was additionally required in arrangements for a private apartment suite advancement on the area.

Directing Judge Long Kesphirum reported on Monday that the cases added up to criticism

"After survey of the confirmation from the offended party and listening to the litigant, the Phnom Penh Municipal Court has chosen to fine Ahmad Yahya 5 million riel (about $1,250)… and repay the casualty, Othsman Hassan, with 100 million riel," the judge told the court.

Addressing journalists outside the courthouse, Mr. Yahya held up a modest bunch of reports and said that his cases in regards to Mr. Hassan's contribution in the street arranges, which have partitioned the city's Muslim people group, were evidently valid.

"What I said is valid in regards to Othsman Hassan giving his help," he said, clarifying that he had given the court a guide of the street arrange for that he said was drawn by Mr. Hassan and his associates.

"They guaranteed the choice depended on proof, so what about our confirmation?" he said. "Did they survey it and procedure it for this case?"

Mr. Hassan couldn't be come to on Monday

Read More